مطاع یعنی فرمانروا، اطاعت شونده، یا کسی که از او فرمانبرداری می شود. این واژه از ریشه طاع به معنای اطاعت کردن است و معمولا برای فردی لقب داده می شود که دارای اقتدار، نفوذ و احترام است و دیگران از او پیروی می کنند.
چه نوح جوانبخت چهارده ساله که باد حکم مطاعش هزار سال روان
چگونه از خط حکم تو سر بگردانم که من مطیعم و حکم تو پیش بنده مطاع
یا کمین بنده را بدستوری ساز در کار خود مطاع و مجاز
ای جان و تنم مطیع و شوق تو مطاع رفتی و جدا زان رخ خورشید شعاع