علالا

گر افلاک نباشد به خدا باک نباشد دل غمناک نباشد مکن بانگ و علالا

جز این بنگوییم وگر نیز بگوییم گویید خسیسان که محالست و علالا

جز این بنگوییم، وگر نیز بگوییم گویند خسیسان که: « محالست و علالا »

گاه بر مملکت عقل شبیخون می‌زد گاه تاراج دل و دین بعلالا می‌کرد

سر پهلوی آن خم نه کوزه به بر خم به بجهی به سوی او جه ای مست علالایی

بنوش از می بالا لب و ریش میالا شنو بانگ و علالا ز هر اختر و کیوان