عرفه

[ویکی شیعه] عَرَفَه، ۹ ذی الحجه، یک روز پیش از عید قربان. بنابر فقه شیعه، حج گزاران باید از ظهر تا غروب شرعی این روز را در عرفات وقوف کنند. عرفه نزد مسلمانان از روزهای پرفضیلت سال محسوب می گردد و در منابع روایی، اعمالی برای آن برشمرده شده که بافضیلت ترین آنها دعا و استغفار است. زیارت امام حسین(ع) نیز از اعمال این روز است. خواندن دعای عرفه بسیار سفارش شده است.
«عَرَفَة» کلمه ای عربی از ماده «ع ر ف» است. این ماده به معنای ادراک، فهم و شناختن چیزی همراه با تفکر و تدبر در آثار آن است. نام عرفه، از سرزمین عرفات (جایی در مکه که باید در این تاریخ در آن وقوف کرد) گرفته شده و گفته اند عرفات را از آن رو عرفات خوانده اند که زمینی مشخص و شناخته شده در میان کوه ها است.
آثار کهن مکه شناسی، مانند اخبار مکة، برای اشاره به سرزمین عرفات از کلمه «عرفه» نیز استفاده کرده اند. سخاوی تاریخنگار قرن دهم قمری اهل مکه، بر آن است که کلمه عرفات مانند «قصبات» (یعنی جمع) است و به هر نقطه از آن منطقه، «عرفه» گویند و نام کل منطقه، «عرفات» است.
[ویکی فقه] عرفه (ابهام زدایی). واژه عرفه ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • عرفه (زمان)، روز نهم ذیحجه و دارای اعمال و آداب خاص• دعای عرفه، دعایی معروف وارد شده در روز عرفه توسط امام حسین (علیه السلام)
[ویکی فقه] عرفه (زمان). احترام گذاشتن به زمان هاو مکانهای خاصی که به نوعی از قداست ویژه ای برخوردارند، به جهت اهمیت وقایع و حوادثی است که در آن رخ داده است و به نسبت آن حادثه مهم، ارجمندوارزشمند است. مانند: میلاد حضرت مسیح علیه السلام، تولد حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه، میلاد حضرت سیّدالشهداء و.. همچنین مسجد الحرام؛ خانه ی خدا و زادگاه علی علیه السلام و مسجد النبی؛ مهبط وحی و نزول فرشتگان.
سرزمینی است که درآن گناه نشده و آنجا معبد تمام انبیا،اولیا،اوصیا، متقین و اصفیا بوده است. بیابانی صاف و هموار که تقریباً در ۲۴ کیلومتری (چهار فرسخی) شمال مکه ودردامنه کوهی به نام (جبل الرحمة) قرار گرفته است.
← تاریخچه ی عرفات
روز نهم ذیحجه که «الحج عرفه» ساعاتی است که اگر حاجی در آن ساعات آن مکان را درک نکند، حج او تمام نیست و باید سال دیگر قضای آن را به جاآورد.
← آداب روزعرفه
۱. ↑. ضیاء آبادی، سید محمد، حج برنامه تکامل، دارالکتب الاسلامیه، ص ۲۲۳.۲. ↑. ضیاء آبادی، سید محمد، حج برنامه تکامل، دارالکتب الاسلامیه، ص ۲۳۷.۳. ↑. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ترجمه الهی قمشه ای، آیین دانش، ص ۴۵۶.۴. ↑. عماد زاده، حسین، دعای عرفه امام حسین علیه السلام، مکتب قرآن، ص ۶.۵. ↑. عطائی اصفهانی، علی، اسرار حج، قم، ص۱۲۰.۶. ↑. ملکی تبریزی، میرزا جواد، المراقبات، ترجمه ابراهیم محدث بندری ویگی، انتشارات اخلاق، ص ۴۳۷.۷. ↑.ملکی تبریزی، میرزا جواد، المراقبات، ترجمه ابراهیم محدث بندری ویگی، انتشارات اخلاق، ص ۴۴۰.۸. ↑ بقره(سوره۲)،آیه ۱۹۸.