صراف

صراف به فرد یا نهادی گفته می‌شود که فعالیت اصلی‌اش تبدیل و تبادل پول یا ارز کشورها است. این حرفه به طور عمده به عنوان یکی از ریشه‌های بانکداری مدرن در اروپا شناخته می‌شود. با ظهور پول کاغذی در اواسط قرن هفدهم و پیشرفت بانکداری مدرن، همراه با شکل‌گیری نرخ‌های ارز شناور در قرن بیستم، بازار ارز امکان گسترش بیشتری یافت. این تغییرات به بانک‌ها و شرکت‌های مالی تخصصی، مانند مراکز تبادل ارز و کارگزاری‌های فارکس، اجازه داد تا خدمات تبدیل ارز کشورها را با دقت، شفافیت و اطمینان ارائه دهند. همچنین، در اواخر قرن بیستم، دستگاه‌هایی توسعه یافتند که امکان تبدیل سریع و ساده انواع ارزها را با استفاده از فناوری‌های پیشرفته فراهم کردند. در دوران باستان، در اورشلیم و به‌ویژه در زمان عید پسح که یکی از اعیاد مهم یهودیان بود، زائران برای زیارت معبد، پول خود را از واحدهای رایج یونانی و رومی به پول یهودی تبدیل می‌کردند. این پول تنها در داخل معبد معتبر بود و برای خرید حیوانات قربانی همچون کبوتر یا بره به‌کار می‌رفت که برای مراسم روز بعد آماده می‌شدند. داستان پاکسازی معبد که در اناجیل چهارگانه آمده است، به همین موضوع اشاره دارد. در این روایت، عیسی مسیح با صرافانی که در محوطه معبد اورشلیم فعالیت می‌کردند برخورد کرد و به دلیل سوءاستفاده آنان از موقعیتشان، با خشونت آنها را از معبد خارج کرد و آنها را متهم کرد که مکان مقدس را به محل دزدان تبدیل کرده‌اند. در طول قرون وسطی نیز، بسیاری از شهرها و مناطق اروپا سکه‌های خود را با چهره حاکمان محلی یا اسقف‌ها ضرب می‌کردند. زمانی که مسافران یا تاجران خارجی وارد این مناطق می‌شدند، لازم بود ارزهای خارجی‌شان را به پول محلی تبدیل کنند. این فرآیند شامل ارزیابی ارزش سکه‌های خارجی بر اساس وضعیت فیزیکی، میزان فرسودگی و اعتبار آن‌ها بود. این اقدام یکی از اولین نمونه‌های تبادل سازمان‌یافته پول در تاریخ محسوب می‌شود.