سنگ بسته در لغت به محوطه‌ای گفته می‌شود که با دیوار سنگی احاطه شده باشد. این دیوار معمولاً با چیدن سنگ‌ها روی هم، بدون ملات یا با کمترین مصالح، ساخته می‌شود. در زبان محاوره، گاهی این اصطلاح مترادف با سنگچین نیز به‌کار می‌رود.
این واژه بیشتر در حوزه معماری سنتی، کشاورزی و ساخت‌وسازهای بومی دیده می‌شود؛ جایی که مردم برای تعیین مرز زمین یا محافظت از باغ و مزرعه، اطراف آن را سنگ بسته می‌کردند. به‌همین دلیل، این واژه علاوه بر اشاره به ساختار فیزیکی، یادآور شیوه‌های ساده و کاربردی زندگی روستایی و سنتی است.
سنگ بسته همچنین معنای «استوار و محکم» را در بر دارد. این کاربرد بیشتر معنای استعاری دارد و برای وصف چیزی یا کسی به کار می‌رود که دارای ثبات، پایداری و مقاومت است. بنابراین، سنگ بسته هم به یک ساختار عینی اشاره دارد و هم به ویژگی‌های نمادین پایداری و استواری.
