سحرگاه به معنای زمانی از روز است که به صبح نزدیک می‌شود و به ویژه در ساعات اولیه صبح، قبل از طلوع خورشید، اشاره دارد. این واژه به لحظه‌ای اشاره می‌کند که شب به روز تبدیل می‌شود و نور صبحگاهی شروع به ظاهر شدن می‌کند.
تعریف زمانی:
سحرگاه معمولاً به زمان بین نیمه‌شب و طلوع خورشید اشاره دارد، که بسته به موقعیت جغرافیایی و فصل سال، ممکن است متفاوت باشد. این زمان به عنوان یک دوره خاص در روز شناخته می‌شود که در آن آرامش و سکوت بیشتری حاکم است.
معانی فرهنگی و مذهبی:
در بسیاری از فرهنگ‌ها و مذاهب، سحرگاه به عنوان زمان خاصی برای عبادت و دعا شناخته می‌شود. برای مثال، در دین اسلام، نماز صبح در این زمان انجام می‌شود و به دعا و نیایش در این ساعات اهمیت ویژه‌ای داده می‌شود.
احساس و جو:
سحرگاه معمولاً با حس تازگی، آرامش و نوید یک روز جدید همراه است. بسیاری از مردم این زمان را برای تفکر، مدیتیشن یا شروع روز خود به کار می‌برند.
