سحا

تا شد سحاب جودش با ظل و با مطر آمد نبات مدحش در نشو و در نما

تا چشم من ز فوت در من سحاب شد هرجا دری به بطن صدف بود آب شد

ز درد دل ازدیده بارید آب فزون ز آنکه باران ببارد سحاب

اگر ز جود تو باشد سحاب را باران بود همیشه به دهر اندرون شکفته بهار

زلف مشکین بر رخش باشد نقاب گوئیا کاندر سحاب است آفتاب

گهش سایه می‌ماند باز از رکاب گهی در پیش قطره می‌زد سحاب