زهراب

در عشق توام نصیحت و پند چه سود / زهراب چشیده ام مرا قند چه سود

شعر مولانا به بیان عمیق احساسات انسانی و عشق می‌پردازد. در این بیت، شاعر به نوعی از عشق اشاره می‌کند که فراتر از نصیحت و پند است. او می‌گوید که در عشق، نصیحت و پند هیچ سودی ندارند، زیرا او تجربه‌ای عمیق و دردناک از عشق را چشیده است.

عبارت زهراب چشیده‌ام به معنای تجربه تلخی است که شاعر از عشق داشته و در واقع، زهراب به عنوان سم و زهر، نمادی از درد و رنج ناشی از عشق است که شاعر آن را چشیده و به خوبی درک کرده است.

در ادامه، اشاره به قند نشان‌دهنده شیرینی و لذت عشق است. اما شاعر با بیان اینکه مرا قند چه سود نشان می‌دهد که حتی شیرینی عشق نیز نمی‌تواند بر تلخی تجربه شده غلبه کند و این تضاد بین شیرینی و تلخی در عشق، نشان‌دهنده پیچیدگی و عمق احساسات انسانی است که مولانا به زیبایی در این بیت به تصویر کشیده است.