رای

رای در اصطلاح حقوقی، به معنای کلی به تصمیمی اطلاق می‌شود که توسط مرجع رسیدگی، اعم از دادگاه، دیوان کشور، مرجع داوری، هیئت‌های حل اختلاف، کمیسیون‌های مالیاتی، کارگری و مشابه آن‌ها، پس از بررسی موضوع دعوی و شکایت صادر می‌گردد. در معنای خاص‌تر، به تصمیم مرجع قضایی اشاره دارد که پس از اعلام پایان رسیدگی به صورت کتبی صادر شده و به امضای قاضی یا قضات مربوطه می‌رسد. رای دادگاه بر روی کاغذهای مخصوصی که به آن دادنامه گفته می‌شود، نوشته می‌شود. بر اساس ماده ۲۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی، پس از صدور باید به صورت دستی نوشته شده و به امضای دادرس یا دادرسان برسد و نکات زیر در آن رعایت گردد: ۱. تاریخ صدور؛ ۲. مشخصات طرفین دعوی یا وکیل یا نمایندگان آن‌ها به همراه اقامتگاه؛ ۳. موضوع دعوی و درخواست‌های طرفین؛ ۴. دلایل، مستندات، اصول و مواد قانونی که بر اساس آن‌ها صادر شده است؛ ۵. مشخصات و سمت دادرس یا دادرسان دادگاه. رای در امور ترافعی صادر می‌شود و باید قاطع دعوی باشد و تکلیف موضوع مطرح شده را به صورت جزئی یا کلی مشخص کند. طبق ماده ۲۹۹، اگر رای دادگاه در مورد ماهیت دعوی و قاطع آن به طور جزئی یا کلی باشد، به آن حکم گفته می‌شود.