آب دهان

بزاق، که به طور عامیانه تُف نامیده می‌شود، مایعی است که توسط غدد بزاقی تولید و در دهان ترشح می‌شود. این مایع که عمدتاً از 99.5% آب تشکیل شده، حاوی اجزای دیگری مانند الکترولیت‌ها، مخاط، گلبول‌های سفید، سلول‌های پوششی، آنزیم‌های گوارشی (مانند لیپاز و آمیلاز) و عوامل ضد میکروبی (مانند پادتن A و لیزوزیم) است. وظایف بزاق در دهان بسیار متعدد و حیاتی است: آنزیم‌های موجود در بزاق، فرایند هضم چربی‌ها و کربوهیدرات‌هایی مانند نشاسته را آغاز می‌کنند. بزاق به تجزیه و پاکسازی باقیمانده غذا بین دندان‌ها کمک کرده و از پوسیدگی آن‌ها جلوگیری می‌کند. با مرطوب و نرم کردن غذا، عمل جویدن و سپس بلع را آسان‌تر می‌سازد. رطوبت مخاط دهان، زبان، گلو و حلق را حفظ کرده و به بهبود فرآیندهای صحبت کردن، تنفس و چشایی کمک می‌کند. بزاق با تنظیم pH دهان، مقاومت دندان‌ها را در برابر خوردگی و پوسیدگی ناشی از اسیدها افزایش می‌دهد. حاوی آنزیم لیزوزیم است که باکتری‌های دارای دیواره سلولی را از بین می‌برد.