آبله‌مرغان یک بیماری عفونی خفیف و بسیار مسری است که عمدتاً در کودکان مشاهده می‌شود. این بیماری در اثر عفونت اولیه با ویروس واریسلا زوستر ایجاد می‌گردد و با بروز بثورات پوستی، تاول‌های کوچک و خارش‌دار همراه است که در نهایت پوسته پوسته شده و بهبود می‌یابند. این علائم معمولاً از نواحی قفسه‌سینه، پشت و صورت آغاز شده و به‌تدریج به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابند. علاوه بر این، نشانه‌هایی مانند تب، خستگی و سردرد نیز در فرد ظاهر می‌شود که معمولاً پنج تا هفت روز به طول می‌انجامد. با این حال، در برخی موارد ممکن است عوارضی مانند سینه‌پهلو، التهاب مغز یا عفونت‌های پوستی باکتریایی نیز رخ دهد. شدت این بیماری در بزرگسالان اغلب بیشتر از کودکان است.
انتقال آبله‌مرغان به‌صورت هوابرد و از طریق ذرات تنفسی پراکنده شده در اثر سرفه و عطسه فرد آلوده صورت می‌گیرد. دوره نهفتگی بیماری معمولاً بین ۱۰ تا ۲۱ روز طول می‌کشد و پس از آن، بثورات پوستی ظاهر می‌شوند. قابلیت سرایت بیماری از یک تا دو روز قبل از بروز بثورات تا زمانی که تمام ضایعات پوستی پوسته‌ریزی کنند، ادامه دارد. همچنین ویروس می‌تواند از طریق تماس مستقیم با مایع داخل تاول‌ها نیز منتقل شود. تشخیص بیماری عمدتاً بر اساس علائم بالینی انجام می‌شود؛ با این حال، در موارد خاص یا غیرمعمول، از آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) روی مایع تاول‌ها برای تأیید قطعی بیماری استفاده می‌گردد. معمولاً افراد تنها یک بار در طول عمر به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما احتمال عفونت مجدد به صورت بدون علامت نیز وجود دارد.
با معرفی واکسن آبله‌مرغان در سال ۱۹۹۵ میلادی، آمار ابتلا و بروز عوارض ناشی از این بیماری به‌طور چشمگیری کاهش یافته است. این واکسن در حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد از موارد، از ابتلای افراد به بیماری یا شکل شدید آن پیشگیری می‌کند. بر این اساس، واکسیناسیون روتین کودکان در بسیاری از کشورهای جهان توصیه می‌شود. درمان بیماری عموماً شامل اقدامات حمایتی مانند استفاده از لوسیون کالامین برای کاهش خارش، کوتاه نگه‌داشتن ناخن‌ها جهت جلوگیری از آسیب ناشی از خاراندن و مصرف استامینوفن برای کنترل تب است. در مواردی که بیمار در معرض خطر بروز عوارض شدید باشد، داروهای ضدویروسی مانند آسیکلوویر نیز تجویز می‌شود.
