کلمه‌ی «اسهاب» در فارسی و عربی به معنای گسترده سخن گفتن، تفصیل دادن و طولانی کردن بیان است. این واژه از ریشه «سَهَبَ» گرفته شده و به معنای بسط و شرح دادن مطلب یا توضیح مفصل درباره موضوعی است. در متون ادبی و علمی، «اسهاب» به عمل نویسنده یا سخنوری اطلاق می‌شود که برای روشن‌کردن مطلب، ارائه مثال‌ها و جزئیات، یا بیان کامل مفاهیم، سخن را گسترش می‌دهد. در برخی موارد، این واژه با اطناب هم‌معنی است، ولی غالباً بار معنایی مثبت دارد و نشان‌دهنده دقت و تلاش برای فهم بهتر مخاطب است. در متون دینی و ادبی، اسهاب می‌تواند روشنگری و تعلیم و تعلم را تقویت کند و موجب انتقال کامل مفاهیم شود. کاربرد آن بیشتر در نوشتار علمی، ادبی، اخلاقی و دینی دیده می‌شود، جایی که لازم است موضوعی با دقت و وضوح بیان شود. هم‌معنی‌های آن عبارت‌اند از تفصیل، بسط سخن، شرح مفصل، توضیح کامل و گسترش بیان. در نهایت، «اسهاب» مفهومی است که هم شفافیت و دقت در بیان مطلب و هم تلاش برای فهم بهتر مخاطب را نشان می‌دهد و در متون ادبی و علمی بسیار ارزشمند است.
اسهاب
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) از اندازه گذشتن. ۲ - بسیار گفتن بیش گفتن. ۳ - ( اسم ) بسیارگویی اطناب.
جمله سازی با اسهاب
که گر بگویم زحمت نما بود مکثار وگر نویسم وحشت فزا بود اسهاب
و جماعتی در تفضیل سمع چندان اطناب و اسهاب کردند که سمع را در تقلید ایمان بر عقل ترجیح دادند و بدین معنی در تیه ضلالت و بیداء جهالت افتادند لعنهم الله و حاشا السامعین پس چون شقاشق شیخ در بیان دقایق و حقایق، بدین بالا و پهنا رسید، عقل از سرها و آرام از برها برمید.