یکی از مهم‌ترین کاربردهای قوانین بنیادی مکانیک، مطالعه و تحلیل سازه‌هایی است که در حالت سکون یا تعادل قرار دارند. این شاخه حیاتی از علم مکانیک تحت عنوان «استاتیک» (Statics) شناخته می‌شود و به بررسی نیروها و گشتاورهایی می‌پردازد که بر اجسام ساکن وارد می‌شوند. هدف اصلی استاتیک، اطمینان از پایداری و عدم حرکت این سازه‌ها در برابر بارهای وارده است. این دانش، ستون فقرات طراحی سازه‌های مهندسی به شمار می‌رود و درک عمیق آن برای هر مهندسی که با پایداری و دوام سازه‌ها سروکار دارد، ضروری است.
مهندسان در رشته‌های مختلف، به ویژه مهندسی عمران، مکانیک، و سازه، از اصول و قواعد استاتیک به طور گسترده بهره می‌برند. این اصول نه تنها در مرحله طراحی اولیه سازه‌ها، بلکه در تحلیل رفتار آن‌ها تحت بارهای مختلف مانند وزن خود سازه، بارهای زنده (مانند انسان‌ها و وسایل نقلیه)، بارهای باد، زلزله، و برف کاربرد دارد. به کمک تحلیل‌های استاتیکی، مهندسان می‌توانند توزیع نیروهای داخلی در اعضای سازه‌ای را محاسبه کرده و اطمینان حاصل کنند که هیچ بخشی از سازه تحت تنش‌های بیش از حد قرار نمی‌گیرد که منجر به شکست یا تغییر شکل‌های نامطلوب شود.
کاربرد عملی آن در طراحی و اجرای پروژه‌های عظیم مهندسی، از جمله پل‌ها، ساختمان‌های بلندمرتبه، تونل‌ها، سدها و سازه‌های صنعتی، حیاتی و بی‌بدیل است. مهندسان با استفاده از این دانش بنیادین، قادرند سازه‌هایی را طراحی کنند که علاوه بر زیبایی و کارایی، از پایداری و ایمنی لازم در برابر تمامی بارهای محتمل برخوردار باشند و در طول عمر مفید خود، عملکردی مطمئن و بدون نقص داشته باشند. در واقع، تضمین‌کننده این مهم است که سازه‌ها نه تنها فرو نریزند، بلکه به شکلی پایدار و کارآمد، وظیفه خود را انجام دهند.
