«آشنایی» مصدر یا اسم مصدر از ریشه «آشنا» است و در ساده‌ترین معنا به حالت شناختن و دانستن چیزی یا کسی اشاره دارد. این واژه بیانگر وضعیتی است که فرد نسبت به موضوع، مکان یا شخصی بیگانه نبوده و نوعی آگاهی یا ارتباط ابتدایی دارد.
آشنایی در روابط انسانی به معنای شناخت متقابل و برقراری ارتباط اولیه میان افراد است. این واژه اغلب در زمینه دوستی، رابطه کاری یا تعاملات اجتماعی به کار می‌رود و نشان می‌دهد که دو طرف با یکدیگر غریبه نیستند. در نتیجه، آشنایی مرحله‌ای مقدم بر دوستی یا صمیمیت به شمار می‌آید.
در متون ادبی، «آشنایی» گاه به معنای پیوند روحی، آگاهی باطنی یا شناختی عمیق‌تر از جهان و انسان به کار می‌رود. همچنین می‌تواند مفهومی استعاری داشته باشد که بر خروج از بیگانگی و نزدیک شدن به حقیقت یا محبت تأکید کند. بنابراین، این واژه طیفی از معنای ساده شناخت تا درک عمیق روحی را در بر می‌گیرد.