«اتمام» واژه‌ای عربی و مصدر باب اِفعال از ریشه «تَمَّ» است که در فارسی نیز کاربرد دارد. معنای اصلی آن «به پایان رساندن»، «کامل کردن» یا «تمام نمودن» است. این کلمه معمولاً در متون رسمی، دینی و ادبی برای اشاره به کامل شدن یا پایان یافتن یک کار یا عمل به کار می‌رود.
در زندگی روزمره، این واژه هنگامی به‌کار می‌رود که فرآیندی یا فعالیتی به نقطه پایانی خود برسد؛ مانند اتمام یک قرارداد یا مهلت. در این معنا، بیشتر بر پایان یافتن یک زمان یا کار تأکید دارد و مفهوم «کامل شدن» را در خود جای می‌دهد.
در حوزه‌های معنوی و ادبی نیز این کلمه کاربرد خاص دارد. برای مثال در متون دینی، از «اتمام نعمت» یا «اتمام حجت» سخن گفته می‌شود که معنایش کامل گرداندن نعمت یا ارائه دلیل و برهان نهایی است. در این موارد، این واژه علاوه بر پایان، بار معنایی تکمیل و کمال را نیز در خود دارد.