آذر

لطفعلی بیگ، فرزند آقاخان بیگدلی شاملو، با تخلص آذر، شاعر و ادیب قرن دوازدهم هجری بود. او پس از ۱۴ سال اقامت در قم، تحصیلات خود را در آنجا به پایان رساند و به سفرهای متعدد پرداخت. در سال چهلم زندگی‌اش، یعنی در سال ۱۱۷۴، تذکره‌ای به نام آتشکده را تألیف کرد. آذر هم‌عصر و هم‌نشین با شاعرانی چون هاتف و مشتاق و دیگر استادانی بود که دوره بازگشت ادبی را آغاز کرده بودند. او مدتی را در خراسان، اصفهان و شیراز گذراند و به عنوان مداح جانشینان نادرشاه فعالیت کرد و سپس به مدح کریمخان زند پرداخت. وی همچنین منظومه‌ای به نام یوسف و زلیخا به تقلید از یوسف و زلیخای جامی سرود و در قصیده، غزل و رباعی به سبک شاعران قدیم فارسی نیز اقتفا کرده است. تذکره آتشکده، که شامل احوال شاعران فارسی‌گوی تا زمان خود است، بارها به چاپ رسیده است.