کلمه برائت در زبان فارسی و عربی به معنای تبرئه، پاکی، و آزادسازی از اتهام یا گناه است. این واژه از ریشه برأ به معنای پاک کردن گرفته شده و در زمینه‌های مختلف، به ویژه در متون دینی و حقوقی، کاربرد دارد.
کاربرد در متون دینی:
در متون اسلامی، برائت به معنای تبرئه از گناه و ناپاکی است، این مفهوم در قرآن و احادیث به معنای پاکی و بی‌گناهی در برابر خداوند و دیگران به کار می‌رود. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این مفهوم در دین اسلام، برائت از مشرکان و دشمنان دین است. به عبارت ساده‌تر، مسلمانان در برخی مناسک دینی، مانند حج، بر این موضوع تأکید دارند که باید از کسانی که به خداوند ایمان ندارند یا با دین اسلام دشمنی می‌کنند، جدا شوند. این جدا شدن به معنای ابراز عدم پذیرش اعتقادات آن‌ها و حفظ پاکی ایمان مسلمانان است.
کاربرد حقوقی:
در حقوق، این اصطلاح به معنای تبرئه متهم از اتهامات مطرح شده علیه او است. در این زمینه، این مفهوم به معنای اثبات بی‌گناهی فرد در دادگاه و آزادسازی او از مجازات‌های احتمالی است. در نظام‌های حقوقی، برائت می‌تواند به عنوان یک حق برای متهمان در نظر گرفته شود، به این معنا که هر فردی تا زمانی که جرم او ثابت نشده باشد، بی‌گناه محسوب می‌شود.
