بخشودن در لغت به معنی گذشت کردن، عفو نمودن و چشم‌پوشی از خطا یا تقصیر دیگران است. این واژه از ریشه‌ی «بخشش» گرفته شده و در اصل به معنای دادن، عطا کردن و واگذار کردن بوده است. با گذر زمان، این معنا در حوزه‌ی اخلاقی و انسانی گسترش یافته و «بخشودن» به مفهوم گذشت از گناه، خطا یا حق شخصی به کار رفته است.
در مفهوم اخلاقی و دینی، بخشودن از والاترین صفات انسانی شمرده می‌شود. کسی که می‌بخشد، کینه و خشم را کنار می‌گذارد و با آرامش و بزرگواری از خطای دیگران درمی‌گذرد. در دین اسلام و دیگر ادیان الهی، عفو و گذشت از ویژگی‌های الهی دانسته شده و انسان‌ها به پیروی از آن توصیه شده‌اند.
در کاربرد روزمره، بخشودن می‌تواند به معنی گذشت از گناه، خطا، بدهی یا جرم باشد. برای مثال، ممکن است کسی بدهی فردی را ببخشد یا از خطای او بگذرد. این واژه نشانه‌ی مهربانی، انسان‌دوستی و بزرگی روح است و در روابط اجتماعی، موجب آرامش، دوستی و همدلی میان انسان‌ها می‌شود.
