ایطاء

لغت نامه دهخدا

ایطاء. ( ع مص ) ( از «وطء» ) پایمال کردن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).بسپردن دادن، یقال: اوطأ فرسه؛ ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی فوطئه. || بر کار نادانسته و ناپیدا فرمودن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ معین

[ ع. ] ۱ - (مص م. ) پایمال کردن. ۲ - (اِ. ) از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر است.

ویکی واژه

پایمال کردن.
از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر

جمله سازی با ایطاء

قافیه: ایطاء جلی در الف نون جمع
قافیه: ایطاء جلی در حرف تفضیل
قافیه: مقید مجرد – اولی ایطاء بالف هاء جمع
قافیه: ایطاء جلی نوع دیگر
قافیه: اول ایطاء جلی(کذا) ثانی مردف بردف مفرد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
موزون یعنی چه؟
موزون یعنی چه؟
کپه اقلی یعنی چه؟
کپه اقلی یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز