زبان هوری

زبان هوری نامی قراردادی است که به زبان هوری ها - که در ۲۳۰۰ ( پیش از میلاد ) به میانرودان داده شدند و تا ۱۰۰۰ ( پیش از میلاد ) ناپدید شدند - گفته می شود. هوری زبان پادشاهی میتانی در شمال میانرودان بود. برخی از محققان بر این باور اند که گویشوران این زبان در اصل در آغاز هزاره دوم قبل از میلاد در جنوب شرقی آناتولی و شمال بین النهرین گسترش یافته اند. 
و در آغاز هزاره دوم قبل از میلاد در جنوب شرقی آناتولی و شمال بین النهرین گسترش یافته اند
این زبان یک زبان پیوندی است که همراه با زبان اورارتویی خانواده زبانی هورواورارتویی را می سازند. برخی پژوهشگران بر این باورند که هوری همانندی هایی با زبان های قفقازی شمال شرقی دارد و بنابراین این زبان را در خانواده زبان های آلارودی جامی دهند. 
هوریها خط میخی اکدی را نزدیک به ۲۰۰۰ پیش از میلاد برای نوشتن زبانشان پذیرفتند. نوشته های هوری یافت شده تاکنون اندکند. هوریها همچنین گرایش به سود بردن از خط نمادین سومری داشتند که تلفظ هوری آن واژگان امروز آشکار نیست. از اینرو آگاهی از زبان هوری هنوز کامل نیست. 
نوشته های به زبان هوری تاکنون در خاتوشا، اوگاریت و شاپینووا یافت شده اند. یکی از بلندترین نامه های عمارنه نامه ای است که توشرات تا پادشاه میتانی به آمنهوتپ سوم فرعون مصر باستان نوشته است. کهنترین نشانه از موسیقی در نوشته های هوری یافته شده در اوگاریت دیده شده است. 
زبان هوری بر زبان سامی ای که در قطنه در شمال سوریه کنونی و بر زبان هیتی به ویژه در لهجه شاپینووایی آن اثرگذارد. 
برخی پژوهشگران بر این باورند که زبان هوری در زبان سوبارتویی و به عنوان زیرلایه این زبان تحلیل رفته است.