دنگال

دنگال به عنوان واژه‌ای در زبان فارسی به معنای اسب دراز گردن و بی‌اندام مورد استفاده قرار می‌گیرد. این واژه، در واقع به نوعی از اسب‌ها اشاره دارد که دارای گردنی بلند و بدنی نسبتاً نامتناسب هستند. ویژگی‌های ظاهری این نوع اسب‌ها معمولاً به گونه‌ای است که به آن‌ها ظاهری خاص و منحصر به فرد می‌بخشد. در دنیای اسب‌سواری و پرورش اسب، به دلیل ساختار بدنی خاص خود، معمولاً مورد نظر علاقه‌مندان به این رشته قرار می‌گیرند. اسب‌های دنگال به عنوان نمادی از زیبایی و قدرت در برخی فرهنگ‌ها شناخته می‌شوند و اغلب به عنوان نمادهایی از وفاداری و شجاعت نیز در ادبیات و هنرهای مختلف به تصویر کشیده می‌شوند. در واقع، این اسب‌ها به خاطر قد بلند و ظاهر خاصشان، جذابیت ویژه‌ای دارند و در برخی موارد، به عنوان اسب‌های مسابقه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. علاوه بر این، در برخی از مناطق، دنگال‌ها به عنوان نماد فرهنگ و تاریخ محلی نیز شناخته می‌شوند و این موضوع به غنای فرهنگی و اجتماعی آن‌ها می‌افزاید. بنابراین، دنگال نه تنها به عنوان یک نوع اسب، بلکه به عنوان یک مفهوم فرهنگی و اجتماعی نیز در نظر گرفته می‌شود که نشان‌دهنده ارتباط عمیق انسان‌ها با این موجودات زیبا و قدرتمند است.

لغت نامه دهخدا

دنگال. [ دَ ]( ص نسبی ) ( از: دنگ، آلت برنج کوبی + َال، پسوند نسبت ) اسب درازگردن بی اندام. ( آنندراج ). || سخت فراخ و بزرگ: اتاقی دنگال؛ خانه سخت فراخ. اتاقی بغایت فراخ و بزرگ با سقفی بلند. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

(دَ ) (ص. ) وسیع، جادار.

فرهنگ فارسی

اسب دراز گردن بی اندام.

ویکی واژه

وسیع، جادار.