بادسری

بادسری در زبان فارسی به معنای تکبر، غرور و خودپسندی است و به حالتی اشاره دارد که فرد به خودبینی و خودخواهی دچار است و از خود بزرگ‌بینی و گردنکشی رنج می‌برد.

توضیحات بیشتر

غرور و تکبر: بادسری به معنای غرور و بزرگ‌منشی است که در آن فرد به خود و توانایی‌هایش می‌بالد و از دیگران فاصله می‌گیرد.

خودپسندی و خودبینی: این واژه به معنای خود را از دیگران برتر دانستن و به دیگران اهمیت ندادن است. افرادی که دچار بادسری هستند، معمولاً به خودشان اهمیت بیشتری می‌دهند و کمتر به نظرات و احساسات دیگران توجه می‌کنند.

گردنکشی: بادسری همچنین به معنای گردنکشی و سرکشی در برابر دیگران است. این ویژگی می‌تواند به روابط اجتماعی فرد آسیب بزند و باعث ایجاد تنش و اختلاف شود.

استفاده در ادبیات: در اشعار و متون ادبی، این واژه به کرات به منظور نقد شخصیت‌های مغرور و خودپسند به کار رفته است.

لغت نامه دهخدا

بادسری. [ س َ ] ( حامص مرکب ) کیفیت و حالت بادسر. عجب و تکبر کردن و مغرور و گردنکش بودن باشد. ( برهان ). عجب و تکبر و غرور و گردنکشی. ( ناظم الاطباء ). کله پربادی. کبر. نخوت. خودپسندی. خودبینی. ازخودپری. خودخواهی و غرور و سبک سری. ( فرهنگ شاهنامه رضازاده شفق ):
آنکه درو بادسری راه کرد
هم ز بریدن سرش آگاه کرد.امیرخسرو ( از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 197 ص آ ).رجوع به بادساری شود. ( آنندراج ). || بیقیدی. ( فرهنگ شاهنامه رضازاده شفق ).

فرهنگ عمید

۱. عجب، تکبر، خودخواهی: آن که در او بادسری راه کرد / هم به پریدن سرش آگاه کرد (امیرخسرو۱: ۱۱۶ ).
۲. گردنکشی.

فرهنگ فارسی

عجب و تکبر کردن

جملاتی از کلمه بادسری

باشد اینها حرکات خنک و بادسری که در آن روضه کنی گشت شهستان گستاخ

این داستان در روایات ابراهیمی بعدی زیر بسط و جزئیات مفصلی رفت، و به‌طور جامعی توسط پژوهشگران امروزی کتاب مقدس تجزیه و تحلیل شده‌است. تفسیرها و اعتقادات در ارتباط با آدم و حوا و داستانی که بر محور آنان می‌چرخد، در میان فِرَق و ادیان مختلف متنوع است؛ برای مثال، نسخه اسلامی داستان، این را در نظر دارد که آدم و حوا متساویاً مسئول گناهان بادسری یا تکبرشان بودند، به جای این که حوا اولین کسی باشد که بی‌ایمانی [یا پیمان‌شکنی] کرده باشد. 

فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم