آپارتمان نشین

آپارتمان‌نشین به فردی اطلاق می‌شود که در یک آپارتمان زندگی می‌کند. او خانه پدری‌اش را فروخت و به زندگی در آپارتمان روی آورد. با افزایش جمعیت و توسعه زندگی آپارتمان‌نشینی، چالش‌های مرتبط با این نوع زندگی نیز نمایان شده است. زندگی در آپارتمان، به دلیل هم‌زیستی افراد با فرهنگ‌ها و سلیقه‌های متفاوت، مشکلات متعددی را به همراه دارد. از جمله این مشکلات، می‌توان به ایجاد مزاحمت و سر و صدا برای همسایگان، اختلاف نظر در مورد مسائل مربوط به ساختمان و موضوعات بهداشتی اشاره کرد، که در صورت عدم وجود فرهنگ مناسب آپارتمان‌نشینی بروز می‌کنند. از سال 1350 تا اواخر دهه 1360، جمعیت و آپارتمان‌نشینی به طور قابل توجهی افزایش یافت. کمبود مسکن و نیاز خانواده‌ها به آن، امکان ابراز نظر و سلیقه را برای ساکنان به حداقل رساند. از میانه‌های دهه 1350، معماران نتوانستند فرصت خاصی برای نمایش هنر خود در طراحی مجتمع‌های مسکونی پیدا کنند و به دلیل شرایط ناشی از رکود اقتصادی، همچنین انقلاب و جنگ تحمیلی، واحدهای مسکونی به شکل جعبه‌های بزرگ و تکراری ساخته شدند. دهه 1370، سال‌های رهایی از محدودیت‌ها و جبران گذشته بود. امروزه زندگی در آپارتمان به یکی از ویژگی‌های بارز زندگی در شهرهای بزرگ تبدیل شده است.