شاخصی صفتی است منسوب به واژه‌ی شاخص و به معنی چیزی است که ویژگی برجسته، نمایان یا قابل توجهی دارد. واژه‌ی «شاخص» در اصل به معنای «نشان‌دهنده»، «برجسته» و «نماد» است؛ بنابراین، «شاخصی» به حالتی گفته می‌شود که در آن فرد، پدیده یا ویژگی، از دیگران متمایز و قابل تشخیص باشد.
در کاربرد عمومی، وقتی این عنوان را برای کسی یا چیزی می‌گوییم، منظور آن است که ویژگی‌های برجسته یا برتر نسبت به دیگران دارد. مثلاً «دانشمند شاخصی» یعنی دانشمندی برجسته و شناخته‌شده، یا «منطقه‌ی شاخصی» یعنی ناحیه‌ای مهم و قابل توجه. در این معنا، این واژه بیانگر نوعی اهمیت، برتری یا نمایان بودن است.
در متون علمی و تخصصی، این واژه همچنین می‌تواند به مفاهیمی اشاره داشته باشد که بر اساس شاخص‌ها یا معیارهای اندازه‌گیری تعریف می‌شوند. در مجموع، این واژه بیانگر برجستگی، معیار بودن و نمادین بودن چیزی در میان مجموعه‌ای از پدیده‌هاست.
