استان سیچوآن، با مساحتی حدود ۵۳۹٬۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر ۸۴ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر در سال ۱۹۹۶، از استان‌های مهم و پرجمعیت در مرکز چین به‌شمار می‌رود. مرکز این استان، شهر چنگدو است. نام سیچوآن که به‌معنای چهار رود است، نشان‌دهنده‌ی موقعیت جغرافیایی این منطقه است که در گذشته عمدتاً با حوضه‌ی حاصلخیز سیچوآن شناخته می‌شد؛ فلاتی پهناور در غرب چین که در ارتفاع حدود ۵۰۰ متری قرار دارد و توسط کوه‌ها احاطه شده است.
پس از سال ۱۹۴۹، دو تغییر عمده در مرزهای این استان صورت پذیرفت که ماهیت و ساختار آن را به‌طور کلی دگرگون ساخت. در پی این تغییرات، سیچواین به دو بخش اصلی تقسیم شد: مناطق غربی و شمالی که عمدتاً کوهستانی هستند و بخش شرقی که از جلگه‌ای پُرآب و حاصلخیز تشکیل شده است. این تقسیم‌بندی جغرافیایی، تأثیر مستقیمی بر اقتصاد، کشاورزی و پراکندگی جمعیت در استان گذاشته است.
از نظر تاریخی، سیچواین در زمان دودمان چین (۲۲۱–۲۰۶ پیش از میلاد) به قلمرو چین ملحق شد. در طول تاریخ معاصر، پیش از جنگ جهانی دوم، این منطقه از ثبات سیاسی برخوردار نبود و همواره شاهد درگیری‌های مداوم میان فرماندهان نظامی محلی بود. طی جنگ چین و ژاپن، حکومت ملیگرای گومینتانگ به شهر چونگ‌چینگ، که به عنوان پایتخت موقت در غرب انتخاب شده بود، عقب‌نشینی کرد. در این دوره، بسیاری از صنایع و کارخانه‌ها نیز از شهرهای ساحلی به سیچواین منتقل شدند که این امر نقش مهمی در توسعه‌ی اقتصادی و صنعتی این استان ایفا کرد.
