زوبع

این چنین دولتی مرا جویان من گریزان چو زوبع از یاسین

اگر چه زوبع و استاد جمله‌ست چه داند حیله ریب المنون را

حیله و زوبعی و شیوه و روبه بازی راست آید چو تو با شیر ژیان نستیزی

وز حیلت و مکر زی خردمندان مر زوبعه را دلیل و برهانی

زیرا که چو تو زوبعه نهاز است اندر رمه و ابلیسشان شبان است