رمارم

او داد مرا بر رمه شبانی زین می نروم با رمه رمارم

شیران و بر از شیران چون تیغ بر آهیخت باشند به چشمش همه با گور رمارم

گویند که فرمان بر جم بود جهان پاک دیو و پری و دام و دد و خلق رمارم

این خلق رمارم چو رمه پیش تو اندر تو بر سر ایشان بر سالار ملک وار

بخر گفتم تو بیماری و من با مارا گر خواهی که بیماریت به گردد بخور زییین سرخ سرمارم