لغت نامه دهخدا خندریس. [ خ َ دَ ] ( ع اِ ) می کهنه. شراب کهنه. ( از منتهی الارب )( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج، خنادر. || گندم کهنه. ( منتهی الارب ). منه: حنطة خندریس.
