ترشروئی

ترشروئی به ویژگی یا رفتاری گفته می‌شود که در آن فرد معمولاً عبوس، کم‌حوصله و بی‌تمایل به تعامل با دیگران است. این حالت می‌تواند در رفتار کلامی، حالت چهره و واکنش‌های روزمره فرد مشهود باشد و باعث ایجاد فاصله یا سردی در روابط اجتماعی شود.

افراد ترشرو معمولاً کمتر با دیگران شوخی یا همدلی می‌کنند و ممکن است به دلیل حساسیت بالا یا ناراحتی‌های درونی، سریع واکنش منفی نشان دهند. این رفتار می‌تواند موقتی باشد یا به عنوان بخشی از شخصیت فرد بروز کند و تأثیر قابل توجهی بر محیط کار یا زندگی اجتماعی دارد.

ترشروئی لزوماً نشان‌دهنده خصومت نیست، بلکه بیشتر بازتاب خلق و خو، تجربه‌های گذشته یا شرایط فعلی فرد است. شناخت و مدیریت این ویژگی می‌تواند به بهبود تعاملات اجتماعی و کاهش تنش‌های محیطی کمک کند.

لغت نامه دهخدا

ترشروئی. [ ت ُ / ت ُ رُ رو ] ( حامص مرکب ) ترشرویی. رجوع به همین کلمه شود.

فرهنگ فارسی

ترشرویی.

جمله سازی با ترشروئی

برآمد از جگرت شور و تلخکام شدی ز ترشروئی آن نو عروس شیرین لب
ترشروئی و دیگر تلخ گوئی دلی سخت و کفی در بخل محکم
ترشروئی، ابوالعباس نامی نشسته بر بساط آل عباس
شکفته رخ از فقر همچون سرابم ترشروئی ابر و دریا ندارم
مکن با ما ترشروئی و صفرا که در دل ذوق این حلوا نداریم