واژه تجدید در زبان فارسی به معنای تازه کردن، نو کردن، احیا کردن و بازسازی است. این مفهوم در بطن خود، حامل ایده‌ی پویایی، تحول و پرهیز از رکود و کهنگی است. در هر زمینه‌ای، از امور فردی و اجتماعی گرفته تا مفاهیم فرهنگی و سازمانی، تجدید نقش حیاتی ایفا می‌کند. توانایی بازنگری در وضعیت موجود، شناسایی نقاط ضعف و قوت، و اقدام برای اصلاح و بهبود، جوهره‌ی تجدید را تشکیل می‌دهد. این فرایند، ضامن بقا، رشد و شکوفایی در دنیای متغیر امروز است و از انباشت مشکلات و از دست رفتن فرصت‌ها جلوگیری می‌کند.
تجدید را می‌توان در سطوح و ابعاد گوناگونی مشاهده کرد. در سطح فردی، تجدید به معنای بازنگری در اهداف، مهارت‌ها و سبک زندگی، و تلاش برای رشد و تعالی شخصی است. در سطح سازمانی، تجدید شامل به‌روزرسانی فرایندها، نوآوری در محصولات و خدمات، و تطبیق با نیازهای متغیر بازار می‌شود. در بعد اجتماعی و فرهنگی، تجدید می‌تواند به معنای احیای سنت‌های ارزشمند، بازنگری در قوانین و مقررات، و ارتقای سطح آگاهی و فرهنگ عمومی باشد. همچنین، مفهوم تجدید در ادبیات و هنر نیز با بازنویسی آثار کهن، خلق آثار جدید با نگاهی نو، و یا بازتفسیر مفاهیم گذشته نمود پیدا می‌کند.