بادآس

نباشد گرد بادآسا تمیزی اهل دنیا را به دامن هر گل و خاری که آید پیش می‌پیچد

ساقیا می ده که موج او برد از جا مرا گردبادآسا به یک دور افگند از پا مرا

ز گریه چون حباب از هرزه گردی گردبادآسا گهی در کسوت آب و گهی در خاک پنهانم

ناقه ای بردار ای جان زودتر بادآسا سوی من افکن گذر