«اشراقیون» به پیروان مکتب فلسفی حکمت اشراق گفته می‌شود. این مکتب که توسط سهروردی بنیان گذاشته شد، بر این باور استوار است که شناخت حقیقت تنها از راه استدلال عقلی به دست نمی‌آید و نیازمند نوری باطنی و الهام درونی است. بنابراین اشراقیون حقیقت را در پرتو اشراق و شهود قلبی جستجو می‌کنند.
اشراقیون برخلاف مشائیون که بر منطق و استدلال عقلی تکیه دارند، بیشتر به تجربه‌ی درونی و دریافت‌های شهودی اهمیت می‌دهند. از نظر آنان، عقل ابزار لازم است اما کافی نیست؛ بلکه انسان باید به مرحله‌ای از صفای باطن برسد تا بتواند حقایق هستی را بی‌واسطه درک کند. این نگاه جایگاهی ویژه برای نور و اشراق در فرآیند شناخت قائل است.
اشراقیون نقشی مهم در ترکیب فلسفه با معنویت در جهان اسلام ایفا کرده‌اند. آنان کوشیدند میان حکمت عقلی و تجربه‌ی عرفانی پیوند برقرار کنند. به همین دلیل، مکتب اشراق هم جنبه‌ی فلسفی دارد و هم جنبه‌ی عرفانی، و پیروانش همواره الهام را راهی برای رسیدن به حقیقت برتر می‌دانند.