لغت نامه دهخدا
نزک. [ ن ُ زَ ] ( ع ص ) سخت عیب کننده مردم را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). عَیّاب. لُمَزه. ( از اقرب الموارد ). عَیّاب. نَزّاک. ( المنجد ).
نزک. [ ن ِ ] ( ع اِ ) نره سوسمار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ). رجوع به نَزْک شود.