لغت نامه دهخدا صومعگی. [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ] ( ص نسبی ) صومعه نشین : چه مایه زاهد پرهیزگار صومعگی که نسک خوان شد بر عشقش و ایارده گوی.خسروانی.
