وغوغ

لغت نامه دهخدا

وغوغ. [ وَغ ْوَ ] ( اِ صوت ) آواز بانگ وزغ. ( فرهنگ اسدی ). آواز وزغ یعنی غوک. ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ) :
ای دهن بازکرده ابله وار
سخنان گفته همچو وغوغ جغز.نجیبی ( از لغت نامه اسدی ).|| آواز سگ. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

فرهنگ عمید

۱. صدای سگ.
۲. صدای قورباغه: ای دهن بازکرده ابله وار / سخنان گفته همچو وغوغ چغز (نجیبی: شاعران بی دیوان: ۶۳۱ ).

فرهنگ فارسی

آواز بانگ وزع بود آواز وزغ یعنی غوک