دانشنامه اسلامی
«نزهة الأفکار»، از جمله آثار اوست.
او در سال 794ق، در قلعه شبام در یمن به دنیا آمد و در نزد پدر و عمویش درس خواند.
او از خاندانی برآمده بود که بیش از سه قرن ریاست و رهبری دعوت یمن را برعهده داشتند. ادریس در 832ق، بهعنوان نوزدهمین داعی مطلق جانشین عمویش شد. وی که از جنگجویان و سلحشوران نیز بود، در چندین نبرد علیه زیدیان جنگید. وی در سال 872ق، درگذشت.
ادریس سیاستهای داعیان پیش از خود را ادامه داد؛ با امرای رسولی زبید دوستی و اتحاد خود را حفظ کرد و نسبت به زیدیان صنعا و دیگر جاهای یمن دشمن باقی ماند. با معاضدت الملک الظاهر رسولی (831-842ق)، با منصور علی زیدی جنگید. در حقیقت، وی پیوسته با زیدیان در نزاع بود و چند قلعه را از نو به زیر سلطه درآورد. نیز از حمایت و دوستی دو برادر طاهری، یعنی علی و عمر، که در 858ق، عدن و زبید را گرفتند و بهجای رسولیان، امرای جدید یمن سفلا شدند، بهرهمند بود. ادریس به امور دعوت در مغرب هند توجه خاصی داشت و در طی دوران طولانی چهلساله داعیت خود در پیشرفت و موفقیت اسماعیلیه طیبی در گجرات سهم بسیار داشت.
ادریس، معروفترین مورخ نهضت اسماعیلی بود و سه اثر تاریخی عظیم تألیف کرد. در هفتمین و آخرین جلد «عیون الأخبار» خود، مطالب ذیقیمتی درباره صلیحیون، دوره خلافت مستعلی و آمر و مرحله آغازین دعوت طیبی در یمن حکایت میکند. نیز تفصیلات مهمی درباره داعیان مختلف یمن در این کتاب هست.
