لغت نامه دهخدا
جمشیدآباد. [ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان لنگای شهرستان شهسوار ( تنکابن ) واقع در 28هزارگزی جنوب خاوری شهسوار، کنار شوسه شهسوار به چالوس. موقع جغرافیایی آن دشت و هوای آن معتدل مرطوب مالاریایی است. دارای 60 تن سکنه است. آب آن از رودخانه خرک آبرود ومحصول آن برنج ، مرکبات ، چای و شغل اهالی زراعت است.راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
جمشیدآباد. [ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان دابو بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در 5هزارگزی شمال آمل ، موقع جغرافیایی آن دشت و هوای آن معتدل مرطوب مالاریایی است. این ده دارای 50 تن سکنه است. آب آن از رودخانه هرازو محصول آن برنج ، کنف ، صیفی و شغل اهالی زراعت است.راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
جمشیدآباد. [ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان کاکاوند بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع در 33هزارگزی شمال باختری نورآباد، کنار راه شوسه خرم آباد بکرمانشاه. موقع جغرافیائی آن تپه ماهور و هوای آن سردسیری مالاریائی است. سکنه آن 54 تن. آب آن از چشمه ها و محصول آن غلات ، لبنیات ، پشم و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه تاج الدین وند میباشند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
جمشیدآباد. [ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان سگوندبخش زاغه شهرستان خرم آباد واقع در 9هزارگزی خاور زاغه و 5هزارگزی جنوب راه شوسه خرم آباد به بروجرد. موقع جغرافیایی آن جلگه و هوای آن سردسیری و مالاریائی است. سکنه آن 115 تن. آب آن از سراب رودخانه آبان و محصول آن غلات ، لبنیات ، و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان قالی و جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه سگوند هستند و عده ای در ساختمان سکونت دارند و عده ای چادرنشینند و در زمستان به قشلاق میروند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
جمشیدآباد. [ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از بخش دره شهر شهرستان ایلام ، واقع در 7500گزی خاور دره شهر و 2هزارگزی خاور راه مالرو دره شهر به ماژین. موقع جغرافیائی آن جلگه و هوای آن گرمسیری و مالاریائی است. دارای 185 تن سکنه. آب آن از نهر دره شهر و محصول آن غلات ، برنج ، حبوبات ، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است.راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
