لرزانیدن

لغت نامه دهخدا

لرزانیدن. [ ل َ دَ ] ( مص ) ارعاد. ( تاج المصادر ). ترعیش. ( زوزنی ). ارعاش.( منتهی الارب ). ارجاد. ( تاج المصادر ). نفض. فشاندن. افشاندن. تلتلة. ( منتهی الارب ). قرقفة. ( منتهی الارب ).شیبانیدن. ( برهان ). شیوانیدن. لرزاندن :
دست کو لرزان بود از ارتعاش
وانکه دستی راتو لرزانی ز جاش.مولوی.زان پشیمانی که لرزانیدیش
چون پشیمان نیست مرد مرتعش.مولوی.اقضام ؛ لرزانیدن و جنبانیدن شتر زنخ خود را. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(لَ دَ ) (مص م . ) نک لرزاندن .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) لرزاندن .
ارعاد . ترعیش

ویکی واژه

نک لرزاندن.