فقیع

لغت نامه دهخدا

فقیع. [ ف َ ] ( ع ص ) سرخ. || پلید. ( منتهی الارب ). || مرد سرخ فام. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || جنسی از کبوتر سپید. ( از اقرب الموارد ). رجوع به فِقّیع شود.
فقیع. [ ف ِق ْ قی ] ( ع ص ) کبوتر سپید. و ابیض فقیع؛ سخت سپید. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).