دانشنامه اسلامی
علیرضا بن رئیس حسین، از شعرا و ادبای قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. او از اهالی روستای «سیچی» بلوک رویدشتین اصفهان بوده و در مکتب خانه با خواندن «دیوان ظهیر فاریابی» طبعش به گفتن شعر مایل گشته و در شعر روش قدماء را داشت. در هفتاد سالگی پیری زنده دل و خوش صحبت بوده و معاصر میرزا محمّدطاهر نصرآبادی می باشد. این دو بیت از سروده های اوست: " ای خداوندی که پیش دست دریا بخششت ••• هست بی قدر زر، چونان که بی مقدار کاه""نیست مستبعد که گردد قابل نشو و نما ••• از نسیم و خُلق تو در کهگل دیوار کاه"
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۶۱۴.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۶۱۴.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۶۶.
...
