ربیئه

لغت نامه دهخدا

( ربیئة ) ربیئة. [ رَ ءَ ] ( ع اِ ) طلایه. ( فرهنگ فارسی معین ). طلایه. ج ، رَبایا. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رَبایا شود. || دیده بان. دیده بان لشکر. ( دهار ).

فرهنگ معین

(رَ ئَ یا ئِ ) [ ع . ربیئة ] (ص . اِ. ) ۱ - دیده بان . ۲ - طلایه .

ویکی واژه

ربیئة
دیده بان.
طلایه.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم