دانشنامه اسلامی
آخوند ملّاحسن بن ملّاعلی بن ملّاحسن فقیه دیلمانی تنکابنی، عالم فاضل حکیم عارف و ادیب شاعر، از بزرگان اهل فضل و دانش بوده و در محلّه لنبان اصفهان ساکن بوده و بدین مناسبت به ملّاحسن لُنبانی نیز شهرت داشته است. وی تصوف را با حکمت جمع ساخته و در مسجد جامع عباسی تدریس حکمت خصوصاً شفا و اشارات می نموده است. از علوم دینی و نقلی نصیبی نداشته است. در اواخر عمر قوای عقلانیش اختلالی یافته و در همان اوان به تاریخ ۱۶ صفر ۱۰۹۴ق وفات یافته و در تخت فولاد مدفون شد. قبر او اکنون در بقعه صاحب روضات واقع شده است. گاهی رباعی می سروده است. این رباعی از اوست: از کثرت داغ توام افلاکم ••••• وز زور لگدکوب حوادث خاکمباران نشاط گر ببارد سنگم ••••• ور آتش غم شعله کشد خاشاکم
نصرآبادی، محمدطااهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۲۸.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطااهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۲۸.۲. ↑ اصفهانی افندی، میرزاعبدالله، ریاض العلماء، ج۱، ص۱۸۴.
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۰۶.
...
