تبیعا

لغت نامه دهخدا

تبیعا. [ ] ( اِخ ) بنا بنقل خواندمیر یکی از دو پسر موسی کلیم اﷲ: در سن سی سالگی باستصواب آسیه جمیله ای را در حباله نکاح درآورده ، آن جناب را از آن منکوحه دو پسر در وجود آمد: خرشون و تبیعا. ( حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 83 ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی تَبِیعاً: تابع -پیگیر و دفاع کننده
ریشه کلمه:
تبع (۱۷۴ بار)
«تَبِیع» به معنای «تابع» و در اینجا اشاره به کسی است که به مطالبه خون و خون بها برمی خیزد و دنبال آن را می گیرد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم