بلوایه

لغت نامه دهخدا

بلوایه. [ ب َل ْ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) بالوایه. پرستوک را گویند و آن پرنده ایست که به عربی خطاف گویند. ( برهان ). پرستوک. ( الفاظ الادویه ). خطاف. ( فهرست مخزن الادویه ). || بادخورک ، که پرنده ایست. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بادخورک شود. || بابونه. ( الفاظ الادویه ).

فرهنگ معین

(بَ یِ ) (اِمر. ) پرستو.

فرهنگ عمید

= بالوایه

فرهنگ فارسی

بالوایه
۱ - ( اسم ) باد خوراک ۲ - پرستو

ویکی واژه

از گویش خراسانی، برای بیشتر بنگرید به بالوایه.
پرستو.