دانشنامه اسلامی
شاطبی، پدر بلنسی را این گونه توصیف می کند: «الفقیه الأجل الأکمل المقدس...». چنین وصفی، دلالت بر این دارد که پدرش در درجه خوبی از دانش قرار داشته است. بلنسی در محضر تعدادی از دانشمندان عصر خویش به کسب دانش پرداخت. وی یکی از دانش پژوهان برجسته بود و در مجالس علمی که در مسجد جامع غرناطه تشکیل می شد، شرکت می جست. پس از استادش خولانی، بر کرسی استادی در مدرسه نصریه - مشهورترین مدرسه در مغرب و اندلس - تکیه زد و شاگردان فراوانی تربیت نمود. وی را استاد لقب داده بودند و این لقبی بود که در اندلس به کسی اطلاق نمی شد؛ مگر اینکه به درجه بالایی از علم لغت و نحو رسیده باشد ....
وی مفسری بارز و فقیهی برجسته و نحوی توانمند در میان هم عصرانش بوده است. ابن خطیب غرناطی - که معاصر بلنسی است - وی را این گونه می ستاید: «دانش پژوهی گشاده روی و خوش برخورد، پاک دامن، حریص در علم و جوینده آن، بلندپایه در دانش عربی و بیان، قدرت زیاد در یادآوری مسائل و حافظه بالا و تدریس و تقریر نیکو...» ....
دانشمندان دیگر همچون شاطبی، منتوری، ابن حجر و تنبکتی وی را در حد اعلی ستوده اند. با بررسی کتاب هایی که به شرح حال بلنسی پرداخته اند، درمی یابیم که وی را تألیفات بسیار نبوده است. از جمله نگاشته های وی عبارتند از:
1. تفسیر مبهمات القرآن موسوم به صلة الجمع و عائد التذییل لموصول کتابَی الإعلام و التکمیل؛
رفیعی، محسن؛ شریفی، معصومه، «بازخوانی کتاب «تفسیر مبهمات القرآن»»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: آینه پژوهش، شماره 83، آذر و دی 1382.
