دانشنامه اسلامی
ثمود، قوم صالح علیه السّلام بودند و در پی تکذیب و کشتن ناقه او با عذاب زلزله و صاعقه نابود شدند. خداوند در سوره ذاریات با شیوه انذار و برای فراهم ساختن زمینه روانی لازم برای پذیرش آموزه های معادشناختی، سوگندهایی متعدد یاد می کند که وعده هایش صادق است و حتما محقق خواهد شد؛ آن گاه وعده عذاب به اقوامی مانند ثمود و تحقق آن را به عنوان نمونه عینی یادآور می شود: «... وفی ثَمودَ اِذ قیلَ لَهُم تَمَتَّعوا حَتّی حین• فَعَتَوا عَن اَمرِ رَبِّهِم فَاَخَذَتهُمُ الصّـعِقَةُ وهُم یَنظُرون...».
ایمان اقلیت
در ادامه دعوت صالح علیه السّلام گروهی از افراد فقیر و فرودست قوم به آیین جدید گرویدند و در مقابل، گروهی دیگر از آنان به پیروی از سران و اشراف قوم بر کفر و انکار خویش پای فشردند: «قالَ المَلاَُ الَّذینَ استَکبَروا مِن قَومِهِ لِلَّذینَ استُضعِفوا لِمَن ءامَنَ مِنهُم اَتَعلَمونَ اَنَّ صــلِحـًا مُرسَلٌ مِن رَبِّهِ قالوا اِنّا بِما اُرسِلَ بِهِ مُؤمِنون• قالَ الَّذینَ استَکبَروا اِنّا بِالَّذی ءامَنتُم بِهِ کـفِرون». گزارش گفت و گوی کافران و مؤمنان قوم پس از اشاره صالح علیه السّلام به آمدن و آیت بودن شتر نشان می دهد که ایمان گروه یادشده پس از آمدن شتر بوده است. تاکید آن ها بر ایمان خویش در پاسخ گروه مقابل به ویژه با توجه به موقعیت فرودست اجتماعی آنان می تواند مؤید این باشد. گروه مؤمنان افزون بر استضعاف، در اقلیت نیز بوده اند: «... وما کانَ اَکثَرُهُم مُؤمِنین». با ایمان آن ها جامعه ثمود دچار اختلاف و دودستگی شده، به دو گروه متخاصم مومن و کافر تقسیم گردید: «ولَقَد اَرسَلنا اِلی ثَمودَ اَخاهُم صــلِحـًا اَنِ اعبُدوا اللّهَ فَاِذا هُم فَریقَانِ یَختَصِمون»؛ گویا هر گروه با اعتقاد به حقانیت عقاید خویش بر بطلان باورهای گروه مقابل تاکید می کرده است. کذبت ثمود المرسلین اذ قال لهم اخوهم صــلح الاتتقون فاخذهم العذاب ان فی ذلک لایة و ما کان اکثرهم مؤمنین.
