اغنیه

لغت نامه دهخدا

( اغنیة ) اغنیة. [ اُ نی ی َ ]( ع اِ ) نوعی از سرود. ج ، اغانی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). غِناء.( یادداشت مؤلف ). لحن. راه که برگویند. ( السامی ).
اغنیه. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ غُناء. ( زمخشری ) ( دهار ). رجوع به غناء شود.

فرهنگ معین

(اُ نِ یِّ ) [ ع . ] (اِ. ) آواز، سرود. ج . اغانی .

فرهنگ عمید

۱. سرود.
۲. آواز.
۳. (موسیقی ) هر نوع ساز غیربادی، به ویژه ساز زهی.

فرهنگ فارسی

سرود، آواز، آنچه که به آن ترنم کنند، اغانی جمع
( اسم ) ۱ - آنچه بدان ترنم کنند سرود . جمع : اغانی . ۲ - هر سازی که بدون نفخ دم نواخته شود ساز غیر بادی .
جمع غنائ

ویکی واژه

آواز، سرود.
اغانی.