جمع بستن

در زبان فارسی، فرایند جمع بستن یکی از جنبه‌های مهم دستور زبان است که به ما امکان می‌دهد مفهوم کثرت یا بیش از یک عدد را برای اسامی و اشیاء بیان کنیم. این فرایند از طریق افزودن پسوندهای خاصی مانند ها یا ان به انتهای واژه مفرد صورت می‌گیرد. به عنوان مثال، کتاب با افزودن ها به کتاب‌ها تبدیل می‌شود و دانشجو با افزودن ان به دانشجویان بدل می‌گردد. این پسوندها، ضمن حفظ ریشه معنایی واژه، بر تعداد بیشتر از یک دلالت دارند و به غنای زبانی و دقت در بیان مفهوم کمک شایانی می‌کنند. علاوه بر افزودن پسوند، گاهی اوقات فرایند جمع بستن در زبان فارسی شامل تغییراتی در ساختار درونی کلمه یا حتی تغییرات آوایی نیز می‌شود، هرچند این موارد کمتر رایج هستند. این تغییرات به طور کلی در زبان فارسی معیار کمتر دیده می‌شوند و بیشتر ریشه در تاریخ تحول زبان یا وام‌گیری از زبان‌های دیگر دارند. با این حال، درک این ظرافت‌ها به تسلط بیشتر بر زبان و توانایی تحلیل دقیق‌تر ساختار واژگان کمک می‌کند.