دانشنامه اسلامی
اعتکاف از ریشه عربی «عکف یعکف» به معنای «احتباس» و به قولی دیگر «رو آوردن شخص به چیزی است که قصد انصراف و رو برگرداندن از آن را نداشته باشد» و لازمه آن داشتن مکان است؛ مانند «عکوف» که لازمه آن اقامت شخص در مسجد است.
اعتکاف در اصطلاح
اما در اصطلاح، به اقامت گزیدن در مساجد به قصد عبادت اعتکاف گفته می شود. که از شرائط صحت آن روزه داری به مدت سه روز یا بیشتر و عدم خروج از مسجد است، مگر به خاطر حاجتی. در احادیث و روایات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) ثواب ده روز اعتکاف در ماه رمضان، معادل دو حج و دو عمره برشمرده شده است.
اعتکاف از سنت پیامبر
اعتکاف از سنت ها و عباداتی است که همواره مورد توجه رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بوده، ایشان از زمانی که به مدینه هجرت کردند تا زمانی که از دنیا رحلت فرمودند پیوسته در هر سال یک دهه از ماه مبارک رمضان را به انجام این امر اختصاص می دادند به جز سال دوم هجرت که به جهت مقارن شدن جنگ «بدر» با ماه مبارک رمضان، رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در آن سال در مسجد معتکف نشد؛ اما در سال بعد، حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) دو دهه از ماه مبارک رمضان را در مسجد اعتکاف کردند یک دهه برای همان سال، و دهه دیگر برای قضاء اعتکاف سال قبل. در برخی روایات نقل شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در اولین سال حضورش در مدینه دهه اول ماه رمضان را در مسجد اعتکاف کرد و سال دوم در دهه دوم و در سال سوم در دهه آخر اعتکاف نمود، از آن پس همیشه در دهه آخر ماه رمضان اعتکاف می نمود. چون دهه آخر ماه رمضان می شد برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) خیمه ای مویین می زدند؛ حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) جهت عبادت کمر همت می بست و بستر خوابش را برمی چید و از بانوان دوری می جست و شب ها را احیا می کرد و همه وقت خود را برای عبادت فارغ می ساخت. حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) در آخرین ماه رمضان عمر خود، بیست روز در مسجد معتکف شده بودند.
عناوین مرتبط
...
