لغت نامه دهخدا
اذاخر. [ اَ خ ِ ] ( اِخ ) موضعی است نزدیک مکه. ( منتهی الارب ). ابن اسحاق گوید چون پیامبر ( ص ) در عام الفتح بمکه رسید از اذاخر داخل شد و به اعلای مکه فرودآمد و آنجا قبه خویش بر پا کرد. ( معجم البلدان ). و رجوع به أمتاع الاسماع مقریزی جزء اول ص 377 و 380 شود.